Kahlil Gibran | Over het huwelijk
Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor immer zijn.
Jij zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.
Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cipres groeien niet in elkanders schaduw.
Personalize?
"Sometimes people walk away from love because it is so beautiful that it terrifies them. Sometimes they leave because the connection shines a bright light on their dark places and they are not ready to work them through. Sometimes they run away because they are not developmentally prepared to merge with another- they have more individuation work to do first. Sometimes they take off because love is not a priority in their lives- they have another path and purpose to walk first. Sometimes they end it because they prefer a relationship that is more practical than conscious, one that does not threaten the ways that they organize reality. Because so many of us carry shame, we have a tendency to personalize love's leavings, triggered by the rejection and feelings of abandonment. But this is not always true. Sometimes it has nothing to do with us. Sometimes the one who leaves is just not ready to hold it safe. Sometimes they know something we don't- they know their limits at that moment in time. Real love is no easy path- readiness is everything. May we grieve loss without personalizing it. May we learn to love ourselves in the absence of the lover." ~ Jeff Brown
What a beautifully non-judgmental way of looking at how and why relationships change form from time to time. Taking things personally is the surest and shortest path to profound unhappiness. Looking at any situation with the curiosity of a child wondering what will be next allows for healing of old beliefs no matter what seems to be happening at any time. No blame. No self-blame. No blame on others.
*****
"Soms lopen mensen weg van de liefde omdat het zo mooi is dat ze er bang van worden. Soms gaan ze weg omdat de verbinding een helder licht schijnt op hun donkere plekken en ze er niet klaar voor zijn om die te verwerken. Soms lopen ze weg omdat ze in hun ontwikkeling nog niet klaar zijn om samen te smelten met een ander - ze hebben eerst nog meer individuatiewerk te doen. Soms lopen ze weg omdat liefde geen prioriteit is in hun leven - ze hebben eerst nog een ander pad en doel te bewandelen. Soms maken ze er een eind aan omdat ze de voorkeur geven aan een relatie die praktischer is dan bewust, een relatie die geen bedreiging vormt voor de manier waarop ze de werkelijkheid organiseren. Omdat zo velen van ons schaamte met zich meedragen, hebben we de neiging om het verlaten van de liefde te verpersoonlijken, getriggerd door de afwijzing en gevoelens van verlatenheid. Maar dit is niet altijd waar. Soms heeft het niets met ons te maken. Soms is degene die weggaat er gewoon niet klaar voor om het veilig te houden. Soms weten zij iets wat wij niet weten - zij kennen hun grenzen op dat moment. Echte liefde is geen gemakkelijke weg - bereidheid is alles. Mogen we rouwen om verlies zonder het te verpersoonlijken. Mogen we leren van onszelf te houden in de afwezigheid van de geliefde." ~ Jeff Brown
Wat een prachtige niet-oordelende manier om te kijken naar hoe en waarom relaties van tijd tot tijd van vorm veranderen. Dingen persoonlijk opvatten is de zekerste en kortste weg naar diep ongelukkig zijn. Door naar elke situatie te kijken met de nieuwsgierigheid van een kind dat zich afvraagt wat de volgende stap zal zijn, kun je oude overtuigingen helen, ongeacht wat er op dat moment lijkt te gebeuren. Geen schuld. Geen zelfverwijten. Geen schuld aan anderen.
Love, Diederik
* Diederik is the Founder and Program Director of Choose Again